Toen ik voor de eerste keer het stadion inkwam bekroop me een gevoel van historisch besef met melancholie en nederigheid. Hier hebben zich in het verleden mooie taferelen afgespeeld. Rechts op de foto, is de eretribune te zien. Daar zat Adolf Hitler en consorten in 1936 tijdens de Olympische spelen regelmatig op de tribune om onder andere de prestaties van de gekleurde atleet Jesse Owens te bekijken. Jesse Owens die een grote held werd door in het Nazi bolwerk 4 gouden medailles te winnen op de 100 m sprint, de 200 m sprint, de 4×100 m estafette en bij het verspringen. Een van de mooiste anekdotes uit de atletiekgeschiedenis was dat Jesse Owens op het punt stond om niet door de kwalificaties heen te komen maar dat Luz Long, de Duitse verspringen, hem adviezen heeft gegeven zodat hij toch naar de finale kon en uiteindelijk goud won.
Goede Nederlandse prestaties waren er in 1936 natuurlijk ook: onder andere Rie Mastenbroek, zwemmen 2x goud en 1 keer zilver en Tinus Osendarp 2 maal brons op de 100 en 200 meter achter Jesse Owens. Leuk om te zien dat Nederlandse atleten toen ook al goed presteerden op de sprint. In het verre verleden dus Tinus Osendarp en Fanny Blankers-Koen, daarna Nelli Cooman, estafetteteams die goed presteerden en recentelijk Churandy Martina en Dafne Schippers. In Berlijn waren nu ook veel Nederlandse sprintatleten en er werd ook goed gepresteerd door Dafne, Churandy en Jamile. Maar vooral ook een mooie brede sprintploeg met veel starts en goed prestaties van de estafetteteams. Ik mag natuurlijk niet vergeten dat we weer een hoop medailles hadden met de gouden medaille van Sifan natuurlijk als pronkstuk.
Weer een mooie ervaring rijker: mooie sport met veel historie!
